Nowa Zelandia tradycje cz.2

Nowa Zelandia jest krajem, który w 80% zamieszkiwany jest przez ludność pochodzenia europejskiego, a język angielski jest tam językiem urzędowym. Kraj zamieszkują również rdzenni mieszkańcy – Maorysi, jednak ich liczba jest niewielka, gdyż stanowi około 9% ludności wyspy. Obserwuje się tutaj bardzo wysoki poziom urbanizacji, gdyż 85% ludności mieszka w miastach. Czynniki te powodują, że styl życia

Nowozelandczyków oraz panujące tam obyczaje przypominają te, które panują w Europie. Nadal jednak spotykamy się z istniejącymi, dawnymi maoryskimi wierzeniami i tradycjami: ratana i ringatu.

Do współcześnie popularnych tradycji należy również wykonywanie przez rdzennych mieszkańców tatuaży na twarzy, które są znane jako moko. W dzisiejszych czasach są one malowane, jednak dawniej robione je w dość drastyczny sposób, gdyż nacinano twarz nożem.
Do panujących tam tradycji zaliczyć należy również rzeźbienie, które niegdyś uważane było za sztukę świętą, dlatego też mogli się nią zajmować wyłącznie mężczyźni. Ważnym elementem z zachowania tradycji przodków są bramy rzeźbione w drewnie, zewnętrzne części domów, a także występujące wewnątrz zdobienia.

Miasto Rotorua jest najważniejszym ośrodkiem kultury Maorysów, gdyż znajduje się tam jedyny maoryski teatr. Dużą atrakcją turystyczną jest również zbudowana oryginalna, maoryska wioska Ohinemetu, w której to odbywają się m.in. pokazy gotowania na parze, unoszącej się z gorących źródeł, co jest tradycyjnym sposobem przyrządzania posiłków. Waju Tang jest głównym świętem, podczas którego odbywają się procesje oraz rytualne maoryskie tańce.

Obok Kościoła protestanckiego (głównie anglikańskiego i prezbiteriańskiego), który dominuje w Nowej Zelandii, istnieją dwa Kościoły maoryskie, w których to właśnie poprzez tradycyjne sposoby, takie jak muzyka, sztuka i taniec, kultywuje się stare obrzędy. Muzyka rdzennych mieszkańców wysp prawie zawsze wiąże się z tańcem, który polega na stylizowanych ruchach rąk i nóg, a oprócz tego muzyka ta jest bardzo rytmiczna. Zatracona została niestety zdecydowana większość maoryskich pieśni, jednak zachowała się jeszcze Karanga – śpiew kobiet, który był i jest rytuałem przywitania oraz Haka – śpiew idących na wojnę.
Z tego względu, iż jak się szacuje, około 50 000 Maorysów biegle posługuje się swoim pierwotnym językiem, zyskał on status drugiego języka urzędowego. Ponadto, dwadzieścia lat temu powstał ruch na rzecz odrodzenia kultury oraz języka Maorysów, który spowodował utworzenie maoryskiego kanału telewizyjnego.

Warto również dodać, iż to właśnie z Nowej Zelandii pochodzi reżyser m.in. trylogii „Władca Pierścieni” Peter Jackson, który to właśnie ten kraj uczynił miejscem, w którym został nakręcony ten film, co sprawiło, iż mieszkańcy stali się fanami małego Hobbita.

Mimo tego, iż podróż na, jak się mówi o Nowej Zelandii, „koniec świata” może trwać nawet dwie doby, to zdecydowanie warto poświęcić ten czas, aby zobaczyć tą cudowną bogatą w tradycje krainę.
 

			Lovetotravel Kontakt

Ważne: nasze strony wykorzystują pliki cookies